اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان قم طی سالهای ۱۳۸۸–۱۳۸۲

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های انگلی است که به وسیله پشه ‎خاکی منتقل می شود. این بیماری در نواحی مختلف ایران آندمیک است. این مطالعه با هدف تعیین جنبه های اپیدمیولوژیکی لیشمانیوز جلدی در استان قم صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، اطلاعات جغرافیایی و اپیدمیولوژیک تمامی بیمارانی که از اول فروردین سال 1382 تا پایان اسفند سال 1388 با تشخیص بالینی یا آزمایشگاهی بیماری سالک تحت پیگیری و درمان قرار گرفته بودند، از طریق مراجعه به پرونده آنان بررسی ‎شد. یافته ها: از مجموع 1812 بیمار مبتلا به سالک در استان قم، 1047 نفر (78/57%) مرد و 765 نفر (22/42%) زن بودند. میانگین شیوع بیماری، 8/25 در 100 هزار نفر برآورد شد. شایع ترین گروه سنی، افراد بالای 15 سال (5/74%) بودند. 39/50% مبتلایان، در مناطق شهری و بقیه در مناطق روستایی به خصوص روستاهای بخش مرکزی سکونت داشتند. 65/52% از بیماران سابقه مسافرت به مناطق آندمیک بیماری سالک در یک سال گذشته را نداشتند. 5/24% دارای سه زخم یا بیشتر بودند. در 08/49% از موارد، محل زخم سالک در دستها بود. نتیجه‎گیری: طبق نتایج این مطالعه، مردان در سنین کار و فعالیت، بیشتر در معرض ابتلا به سالک قرار دارند، و آمار بیمارانی که سابقه مسافرت در طی یک سال گذشته به مناطق آندمیک را نداشته اند، رقم بسیار قابل توجهی است. لذا با این وضعیت می توان نتیجه‎ گرفت بیماری سالک در استان قم از جمله روستاهای بخش مرکزی آندمیک است. بنابراین با توجه به میزان بالای شیوع بیماری در استان، انجام اقدامات کنترلی بیشتر در سالهای آینده ضروری است.